Belirli günlerde hatırlıyoruz birbirimizi. En büyük hasreti söndürmek için bahaneler üretiyoruz. Kısıtlıyoruz kendimizi bizi biz yapan insanlardan. Sadece o belirlediğimiz günlerde hatırlıyoruz. Ayrıca o günlere süslü püslü isimler koyuyoruz. Üzerimizde emekleri olan o eşsiz insanları bir güne sığdırmayı başarıyoruz. O bir sürü hatıralarla, anılarla dolu anlamları bir güne sığdırıveriyoruz. En kötüsü de annemize onu ne kadar çok sevdiğimizi sadece anneler gününde söylememizdir. Oysaki onun her daim aklında iken... Zaman o kadar hızlı akıp gidiyor ki kimi zaman yüreğimizi  pişmanlık kaplıyor  kimi zaman aldırış etmiyoruz halimizden. Şikâyetimiz bile yok araya hasret koyup unuttuğumuz değerlerden. İnsanlığı böyle unutup mazide bırakıyoruz  fakat en kötü tarafı ise bizlere ninni söyleyip dizlerinde uyuttuğu sırtında taşıdığı annemizi sadece belirli günlerde yâd edip anlamlı kılmaya çalışıyoruz. En acısıysa sadece o belirlediğimiz günlerde anıyoruz. Bilmeliyiz ki hayatımızda  yer alan o eşsiz anlamlara sahip olan annelerimizin üzerimizdeki  sevgilerini, emeklerini unutmayarak her zaman hatırlamalıyız. Hayatta olmayan annelerimize Allahtan rahmet dilerken, hayatta olanların anneler gününü kutluyorum.