Dostluk hayatın ince noktasında, elekten geçtiğin dönemde sınanmış bir ilişkidir. Elekten geçerken, hayatın kırılma noktasındayken yanında dimdik durup sana destek olandır dost. Dostluk, sevgidir, güvendir, üzüldüğünde sığındığın kapıdır. İnsanlık tarihi de ihanete uğramış dostlukların hikâyeleriyle doludur. Dostun yapacağı en küçük incitme düşmanın zarar vermesinden daha acıdır. Dostluk çok ender ve zor bulunur, bulunca da kaybetmemek, değerini çok iyi bilmek gerek. Sorarız kendimize canımızı yakanların canı yanmayacak mı diye? Öyle içimizi acıtırlar ki dost gibi görünen düşmanlar. Bir yerden sonra alışıyor insan dost gibi görünen düşmanlara üzülmüyorsun bile, insanoğlu çiğ süt emmiş, her şey beklenir. İnsanların kabiliyetsiz, beceriksiz olması bir kusur değil, karaktersiz olması bir kusurdur. Dost acı söyler denir, bence acı söyleyen dost değil, doğruyu gösteren dosttur. Dostluk ve ihanet, siyahla, beyaz gibidir. Dostluk bazen bir ömür aranıp da bulunamayan, bazen bulunsa da değeri kaybedilince anlaşılandır. İyi günün de yanında, kötü gününde senden kaçan ikiyüzlüdür. İhanetin en ağırı her zaman en çok güvendiğimizden gelir. Yüreğimizi görmeyenlere en güzel yıllarımızı harcatmayalım.