Kibirli bir insanın çevresine bakışını, kendi üstünlüğünü, eğer maddi gücü ve olanakları var ise insanların gözüne nasıl soktuğuna çoğu kez şahit olmuşumdur. İnsanoğlu nefsi bir varlık, ruh ister aç gözlüyüz hep daha iyisiniz isteriz. Gözümüz çoğu zaman doymaz. Nefis terbiyesi kontrol etmek zordur. İnsan sürekli kendini geliştirmek öğrenmek gerekir. Bir bakın çevrenize had da günlük yaşamınızda çöpten kutu karton toplayan toplayıcılar, camiden kalkan bir cenaze, kapı önünde yapılan dedikodular, dolu bir halk otobüsü, yanından geçen son model bir otomobil. Aynı karede farklı hayatlar faklı örnekleri görebiliyoruz. Tarihe baktığımızda kendini ilah ilan eden kibirli krallar unutabilir mi? Güç kişide gurur okşar bununla beslenir eski iyi özelliklerini de kaybetmeye başlar zalim olur kibir ve gurur onun esiri olmuştur. Dünya imtihanı ağır geçer sonu bir felaket ile biter. Kibirli insan kendini farklı görür. Görünüşü ile kendini diğer insanlar üstün görür ve egosunu besler. Boşuna dememişler ne ekersen onu biçersiniz diye! Kibirsiz merhamet dolu yürekler dilerim hepinize.