Babası; Rumeli’nin fethinde bulunan Evlad-ı Fatihan’lardan Hüsrevoğulları ailesinin oğlu…Annesi; Saray Muhafız Kıtası’nda miralaylığa kadar yükselmiş olan Abhazlar’dan Tevfik Bey ile Osmanlı Sarayı’nda yetişmiş olan Demsaz Hanım’ın kızı… Emrullahzade Asaf Tevfik Bey… 1888 yılında İstanbul’da doğan, Balkan Savaşı ve Çanakkale Muharebeleri’nde teğmen-üsteğmen olarak görev yapan, Çanakkale’de yaralanmasına rağmen 1917 yılında Azerbaycan’a giren İslam Ordusu Komutanı Nuri Paşa’nın (Enver Paşa’nın kardeşi) başyaverliğini yaptıktan sonra İstanbul’a dönüp, boğazda demirlemiş işgalci savaş gemilerini ve caddelerde devriye gezen işgalci kuvvet askerlerini gördüğünde huzursuzlanarak içi içine sığmayan vatanperver Türk subaylarından biri… İstanbul’un üzerine çökmüş olan o puslu, gri günlerde, yakın arkadaşları Yüzbaşı Selim (Yörük), Yüzbaşı Osman (Tufan) ile birlikte, içinde bulunulan duruma çareler aradıkları bir sırada, eski komutanları Nuri Paşa’dan kendilerine yollanan; “Orta Asya’da bulunan Enver Paşa’nın genç subaylar istediği” haberinin heyecanı, keskin bakışlarından okunan bir düşünceye dönüşmekte gecikmedi; “Turan’a gideceğiz, vatanı o yoldan, Turan’ı gerçekleştirmek suretiyle kurtaracağız!” Ancak, Orta Asya’ya gidebilecek kadar paraları yoktu. O sırada Manisa’da olan ve kendilerine yardım edeceğini düşündükleri Celal Bayar’ın yanında aldılar soluğu… - İstediğiniz parayı vereyim. Orta Asya’ya gidin. Enver Paşa’nın ordusuna katılın ama iyi düşünün; geri döndüğünüzde acaba Anadolu’yu yerinde bulabilecek misiniz? Bana kalırsa, siz Sivas’a gidip Mustafa Kemal’e katılın. Emrullahzade Asaf Tevfik Bey’i İstiklal Madalyası alacak ilk üç kişiden biri yapacak olan kader, ağlarını örmeye başlamıştı. Kendini bir anda Sivas’ta, Mustafa Kemal’in karşısında bulmuştu Emrullahzade Asaf Tevfik Bey ve o ilk tanışmayı hiçbir zaman unutamadı.