Siyasetle yatıp kalktığımız şu günlerde izliyorum ki ayrımcılık neredeyse ön planda gibi. Çok fikirliliği, renkli yaşamı farklılığı hala benimseyemiyoruz. Bütünleştirme olamıyoruz. Cumhuriyetin temel ilkeleri belli. Siyaset sadece insanları mutlu etmek için yapılmalı. Onları üzmek ayırt etmek için değil. Hepimiz birçok tartışmalara şahit oluyoruz. Dil, din, kültür, ırk, mezhep gibi kavgaları körükleyici kardeşliğimize zarar verici açıklamalar yaparak siyasete gönül veren insanlarımızı birbirine kinleştiriyorlar. İnsanlarımızın farklılıklarını iyi okumak gerekir. Sevgi bağı kurarak toplum içerisinde birlikte yaşamayı destekleyici politikalar üretmelidirler. Birlikte yaşadığımız Türkiye’de kürt, laz, çerkez, alevi gibi farklı kültürler, diller, din ve başka ülkelere mensup insanlarımızla birlik içerisinde asırlardır yaşamaktayız. Onları ayrıştırıcı bölücü hareketlerden kaçınılmalıdır. Yapanları da anında ifşa etmeliyiz. İnsanların yaşam koşullarını düzenleyici ekonomik konulara ağırlık vererek mutlu etmenin projelerini üretmelidirler. Sokakta işsiz gezen insana sen boş şeyler anlatırsan o bir daha sana dönüp bakmaz bile. Adam kalkıyor etnik farlılıklarımızı ülkemizi bölüp parçalayacaklar diye politika yapıyor. Dinsizler diye Vs. Vs. anlatıyor. Sen orayı bir geçeceksin Bu ülkeyi kimsem bölmez. Asla parçalamaz. Böl parçala mantığı emperyalist ülkelerin işidir. Yeter ki onu gör? Başka üretken şeylere bak insanların taleplerine yönel. Kurduğun siyasi partinin safsata fikirlerini görüp onunla oyalanma. Yalnızca bu ülkede kendini görme. Herkesin yaşadığını görmeye çalış. Her farklı görüşten insana, bilim adamına yer ver. Okuduğum bir hikâyeyi paylaşayım! Çok zengin ama cimri bir adam bir bilgenin yanına gidip nasihat almak ister. Bilge onu pencerenin yanına götürüp sorar “pencereden dışarı baktığında ne görüyorsun”. “yoldan geçen insanları ve birde yolun kenarında oturmuş dilenen fakir bir adamı görüyorum”. Bilge bu cevabı aldıktan sonra başka bir odaya gidip elinde büyük bir aynayla döner ve yine sorar “peki bu aynaya baktığında ne görüyorsun”. Zengin adam ”kendimi” der. Yani artık başkalarını görmüyorsun farkında mısın pencere camı da aynı maddeden yani camdan yapılmıştır ama aynanın camının üstüne incecik bir gümüş tabakası kaplandığı için ona baktığında kendinden başkasını göremiyorsun. İşte insan kalbide cam gibidir aslında şeffaftır başkalarını görmemize engel değildir. Ama ne zamanki o kalbin içini kin nefretle kaplarsak sevgisizlik yaparsak o zaman sadece kendimizi görürüz. Yapmamız gereken bencilikten kurtulup birbirimizi sevmeyi öğrenmektir. Ülkenin kalkınmasını sağlamaktır. Din ile iman ile etnik kökenle uğraşma asırlardır bu topraklarda beraber yaşadık bu ülkeyi berber kurduk. Beraber yükselteceğiz.