Seydişehir maalesef hizmet alamıyor. Sürekli de çevre ilçelere göre her yönden geriliyor. Genel seçimlerde ilçemize gelen milletvekili adayları bizlerden oy isterlerken biz onlardan ne istiyoruz. Hiçbir şey istemiyoruz. Onlarda seçildikten sonra bir şey vermiyor. Bir seçim döneminde de beklentilerimizin ötesine geçemeden hayal kırıklığına uğruyoruz. Kısacası biz istemeyi bilmedikçe siyasiler de vermeye yanaşmıyor! Takip ederseniz başka ilçe ve illerin insanları el ele verip öylesine büyük projeler gerçekleştiriyor ki, önceden bize imrenenlere biz bugün gıptayla bakıyoruz. Bizde sivil toplum temsilcileri bir araya gelir birlikten, dayanışmadan Vs.den söz ederler. Sonra yemek sofrasından kalkınca her şey orada kalır. Gerçek birliğimiz, dayanışmamız çıkar ve menfaatler üzerine olmamalı. Hal böyle olunca halkın beklentileri tam olarak karşılanmıyor. Sivil toplum olarak çok zayıf kaldığımız için milletvekillerinden, bürokratlardan, iş insanlarından gereken ilgiyi ve desteği göremiyoruz. Hepsini aynı kefeye koymak elbette doğru olmaz. Öncelikle üst üste seçilen önemli yerlerdeki sivil toplu başkanları veya oda başkanları daha verimli olabilmesi için koltuklarını yeni gençlere bırakmalı. Koltuklarda aynı kişiler oturduk müddetçe birlik ve dayanışma konusunda gücümüz azalacaktır. Koltukta sürekli kalanlar işlerini büyütmek için kendilerini seçtiriyorlar. Silinip kaybolmaktan korkuyorlar. Anlatacak çok şey var. Kimseyi de kırmak istemiyorum. Seydişehir’e çıkar ve menfaat gözetmeksizin sahip çıkılmasıdır. Kendi kendimize çareler üretmeliyiz. Bunu da başaramazsak şapkayı kafamızın önüne eğip bir kez daha düşünelim.