Arabaşı çorbasının tescillenmesi ile ilgili haber yapıp, değerli okuyucularımızdan arabaşı bizden değildir şeklinde yorum gelince, kısa da olsa bu konu ile ilgili yazı yazmak gerektiği açığa çıktı. Öncelikle şunu belirtmem gerekir ki; rivayete göre, çok istemesine rağmen annesinin hastalığı sebebi ile Uhud savaşına katılamayan Veysel Karani , bu savaş sırasında Peygamberin dişinin kırılmasına çok üzülür ve kendini dişlerini kırarak cezalandırır. Bu durumda, annesi oğlunun yemesi için un ve su ile yumuşak bir hamur yapar ve küçük parçalara ayırır, içinde yumuşak et olan bol sulu bir çorba ile Veysel Karani’yi doyurur. Daha sonraları Arabaşı olarak anılan bu yemek Veysel Karani ve soyundan gelenlerin ayak bastığı her yerde yapılarak geleneksel hale getirilir ve kış aylarında sağlık açısından faydalı olduğu ileri sürülerek en çok da bu zamanlar tüketilir. Seydişehir’in Seyyid Harun tarafından kurulmuş olduğunu ve Seyyid Harun’un da anne tarafından Veysel Karani ile akrabalığını kabul edenlerin, arabaşı çorbası ile alakası mutlaka vardır. Yani bir diğer deyişle bence, arabaşı çorbası, rivayetlere göre, Seyid Harun’u sahiplenen herkesin sahiplenmesi gereken bir yemek çeşididir. Burada bana göre mesele arabaşı meselesi değildir. Seyid Harun ile tanınmak isteyen ve turizmi bu konu üzerine genelleştirmek isteyenlerin bu konu üzerine yeterince düşünüp düşünmediğidir. Rivayet edilen tarihsellikten fazla Seyyid Harun kültürünün ne olduğunu araştırmak gereklidir. O yıllar da neler yer, neler içerlermiş, neler dinlerler, nasıl yaşarlarmış. Bu şehir kurulduğu zaman, civarlarda geçim nelerle sağlanırmış, hamam neden yapılmış, kale içinde kalan imalathanelerde nasıl çalışılırmış neler üretilirmiş vs. Uzun sözün sonu şöyle olabilir; dün leblebi derken bugün arabaşı deriz, giden bizden değildir diye kendimizi avuturken, yarın tescillenmiş – markalanmış-nelerle karşılaşacağımızı bilemeyiz. Sahi, Seydişehir’e özgü olan şeyler neler? Önceki yayınlanmış köşe yazıları arşivimizden tekrar