Sallayıp durma öyle,  yüzüme  bakmadan otur. Dalga dalga bayraklaşan karanlığa dokun hele Ağırlıkların dökülsün eteğinden. Kentin kayıp kadınlıklarının dudaklarından öp önce hayat bulsun düşleri… Çocuklarını emzir yetimhanelerde Gölgelerin çıngırakları incitmeden yıldızlarını Bileklerinde ki intiharları kazı geceye görünmeden gizlice. Geçmiş zaman deme … Baksana Sesim bozulmuş kuş yuvası dalında Akşamım mısır tarlası caddelerde domuzlarını besliyor habire. Nefesim eski  İstanbul sokakları Sallanıp duruyor doklarda, 14. yüzyılın Venedikli tacirleri boğazımdan çalıyor gibi yine. Oysa otuzuncu yaşımı aşmıştım çoktan Sandıklara kilitlemiştim ağıtları, Çığlıkları Su yollu aynalara saklamıştım. Aynalar nedensiz asmaz insanın yüzünü, Nedensiz dağılmaz yatak odaları 21. Yüzyılda. Oturma odaları misafirlerine incelik içiriyor Sanırsın labratuvar numunesi Vitrinlik takımlar sohbetin dip noktasında Kendini vuruyor metal  insanlar yemek masalarında Sırayla…               İçimde  ince bir ağrı Ağrı Dağı… Kral yolu nerdeydi ? Patika nerde ? Metro duraklarından doğuruyor sabahları. Eski pencerelerde yeni çiçekler açmaz ki Süleyman… Şu bulutları söküp atmalı Oturdukları koltuklarıyla yerlerinden. Yanaklarımda ki şemsiyenin tellerini dişlerime geçirmiş rüzgar Bir vardiya  gıcırtısı akşam. Nasıl bir yazdır bu böyle ? Ağustos sıcağında yer yerinden oynasa yaprak kımıldamaz mı ? Pencereyi kapat üşüyorum Süleyman… Saksıda ki kuşlar ihtiyar çiçekler gibi El üstünde Kaydıraktan kayıyor her sabah reklamlık hayatlar, Taş suratlı kaldırımlara benziyor git gide insanlar… Ön Asyalı çocukların kalbini gören var mı annelerinden gayrı ? Minareler istavroz zamanlı bir zaman mı ki  ? Bu dünya sana da kalmadı  Süleyman ! … Yeni güne yeni mektuplar bırakmalı şimdi Zil çalan etekleri olmalı çocukların Zarfların içinde, Bide gülümsemeleri       Yeryüzünün en kuytu köşelerinde.