Belediye’nin yeşile, sanata, kültüre, edebiyata önem vermesini benimsiyorum. Diyorum ki; Seydişehir yeşil içerisinde bir kent ve sanat, kültür, edebiyat özellikleri olan kent bilincine örnek olmalı. Mesela Seydişehir halkı, tiyatro ve sinema izleme açısından fakir bir şehir. Daha önce bu kentin tiyatro gurubu vardı. Daha önceden bu şehrin 11 adet açık ve kapalı sineması vardın. 40 yılı aşkındır bugünkü kuşak bunları bilmiyor. Çünkü sahip çıkılmamış. Ama kafe açmakla övünüyoruz. Özellikle okullarımızda tiyatro eğitimleri vererek insanların yeteneklerini fark etmelerine yardımcı olunmalıdır. Kafeleri dolduran bu gençler tiyatro eğitimine heves eder mi? Bu aşamada elbette etmez. Bunun için öncelikle hem şehri yöneten hem okulların idarecileri sanat ve kültürü sevmeleriyle kıvılcım başlatır. Her eğitim sezonu başladığında sanat, kültür, müzik, tiyatro gibi etkinliklerin geliştirilmesi gerekir. Bu sanatları halkın hayatına nasıl dokundura bilinir diye düşünmeliyiz. Bugünün öğrenci gençliğini verimli hale getirip gönüllülük ilkesini esas alarak eğitilmelidir. Yetenekli olanları keşfedip etkin çalışmalar yapılmalı. Bunun için de Milli Eğitimle beraber ortak bir proje üretme çabası içinde olunmalı. Bu işi bilen uzman kişilerin değerlendirmeleri sonucunda, geleceğin tiyatrocuları, sanatçıları, yazarları Vs. toplumumuza kazandırmalı. Böyle projeler geliştirmeli. Bakınız Bostandere köyünde Romalılardan kalma 4 bin yıllık antik tiyatro var. Ben her zaman fırsat bulduğumda o çağın insanlarının oturdukları oturma yerlerinde otururum. O insanlar o devirlerde nasıl da kültürlüymüş. Ama bugün ilçemizde maalesef böyle ne bir tiyatro salonu var ne de tiyatro gurubu var. Zaten edebiyat alanı da çok zayıf. Resim ve el sanatları hemen hemen yok gibi. Eğer bugünün gençliğini güldürüp rahatlatılmazsa stresli bir nesil yetişmiş olacaktır. Gençliği yozlaştıran rant eseri kafelerden kurtarılmalı. Özellikle yetkililer gösterişli cafcaflı açılışlardan ziyade halkla ne kadar iç içe yaşarsa olgun bir gençliğin yetişmesine vesile olurlar.