Sanırım 1986 yıllarıydı. Konya Lisesinde yatılı ve son sınıf öğrencisiydim...
Değerli eğitim emekçisi, Aydın ilerici ve aynı zamanda Karaviranlı hemşerim olan Mahmut Kutlu hocamız vardı. Yatılıda bazen nöbet tutar ve bizimde felsefe derslerimize girer, naif, sakin, dürüst karakteri olan biriydi. Tek zaafı çok unutkan olup her gördüğünde nerelisin, hangi sınıftasın diye sorar. Kendimi tanıtınca haa akrabalarımdan yaşıtı olan bir kaç kişiyi sayardı. Tarihçi Ali hocayı, Edebiyatçı Ahmet Hocayı, Faruk Sur hocayı ve Mahmut kutlu hocalarımızı severdik. Köyden geldiğimiz için bizlerle özel ilgilenirlerdi. Bizlerde devrimci, Sosyalist kimliğin oluşmasında büyük emekleri oldular. Sanırım şuan hocalarımızın hepsi vefat ettiler. Ruhları şad olsun.
Bir bahar günü sabah Felsefe dersimizde rutin Mahmut Kutlu hocamız girdi ve her zamanki gibi kitaptan değil yaşamın içinden sorgulayıcı üslupla sorular sorar sonunda konuyla bağlantı kurar sonra keyifle dersi bitirdi. Derse gelip sakin bir üslupla
-Günaydın gençler diyerek başlayıp yoklama defterini falan yazdıktan sonra..
-Arkadaşlar sizce pislik nedir? Herkes bir anda nerden cevap versek tarzında kararsız bekleyişle birbirine bakarken bir arkadaşımız espri olsun tarzında pislik bazen sevdiğimiz bazen de nefret ettiğimiz şey deyince. Mahmut hoca bir anda Bravo arkadaşım dedi ve aldı eline sazı.
-''Pislik bulunmaması gereken yerde bulunan nesne veya şeydir.'' dedi. Bir kaç sınıftan kısık sesli nasıl yani tarzı yorumlar çıkınca.
''Örnek arkadaşlar... Annenizin saçını, Babanızın saçını ya öpersiniz yâda okşarsınız bundan mutluluk duyarsınız. Ama aynı saçı tabakta yemeğinizde görürseniz mideniz bulanır. Yine tabağınızda yağı ekmeğe sürüp yerken elbisenize aynı yağ damlasa üzülürsünüz.
İşte arkadaşlar bir makamda, statüde, görevde nitelik ve nicelik olarak uygun olmayan birini getirirseniz, seçerseniz bu obje toplum bir çekim değil itim merkezi yani pislik olur''
Mahmut Kutlu hocamız her zamanki gibi o dönemde Özal ve saz ekibinin Ülkeyi bu günkü gibi tek başına yağmaladığı, kadrolaştığı dönemlerde taşı gediğine koymuştu. Şimdi ne Özal kaldı nede arkasında yüzlerce yalakana.. Geride kalan Mahmut Hoca gibi değerlerin bizlere öğrettiği güzellikler...
Ruhun şad olsun Mahmut Kutlu