Şehrimizde yaşamak ateşten bir gömlek olmuş. Hele bir apartman komşuların sofra altı çırpması, halı tozu silkelemesi ise daha beter. Cadde üzerinde bankta otururken çitletilen çekirdeği, sigara izmaritini veya boş kutusunu yere pervasızca atmanız, otomobilde bağıra çağıra müzik dinlemeniz Vs. Vs. Öncelikle yaşadığımız yeri tanımalıyız. Seydişehir’de yaşıyorsan şehirliyiz, kentliyiz. İlçemizin kurulması yüzyıllar ötesine dayanır. Belediye olunmasının ardından belirli kurallar getirilmiştir. Belirli kurallar yasa ile garanti altına alınmıştır. Yaşam alanlarımızın çevresinden tutunda sınırlarımıza kadar yerlere davranış kuralları getirilmiştir. Büyükşehir yasası da bunu geliştirmiştir. Ağaçlardan, bitki örtüsüne, ekilecek meyve sebzesine kadar piknik alanları cadde ve sokaklar, binalar bir düzen içinde kentli olmanın yaşamıyla şekillenmiştir. İnsanlarda bu kural ve yasayı özümsemiş ve benimsemiştir. Yeşil bir kent içerisinde düzenli bir şehirleşme kurulmuştur. Şimdi bakın Rusların kurduğu lojman hayatı özelleşmeden sonra köylü veya kırsal, yabanıl bir hayatı şehrin içine getirip yerleştirmişler. Şehir içerisi de aynıdır. Şehirlilik kültürü düzensiz çarpık bir yapılaşmayla rant uğruna her şeyi bozup dağıtmışız. İnsanlarımız bir şehirde kurallara uyup sokaklarımızda caddelerimizde bile sanatı icra etmeliyiz. Herkes sanatla tanışmalı. Evinin altında veya bahçesine ahır yapmak, inek, koyup, keçi, köpek, kuş besleyen köy yaşamıdır. Şehir yerlerine alışkanlıklarını getirip kazan kurmak, tandır açmak ip gerip çamaşır yıkamak doğru değildir. Gördük ki bu şekilde yaşayanlar alt yapı yok diye belediyeyi acımasızca eleştirdikçe şehrimizi mahvetmişiz. Hele rant uğruna şehrimizi beton yığınına çevirmek! Trafik karmaşasında boğulmak! Gel de böyle yerde sessiz, sakin, huzurlu bir şekilde yaşa da göreyim!